Spanje!
31 mei 2013 - Matalascañas, Spanje
Ahhh, mijn rug! Wat een matras.....als een wentelteefje ben ik de hele nacht aan het draaien geweest. Hostal los Tamarindos is een ervaring op zich! (-; De overgang van een gezellig, licht, fris appartement naar een muf, oud, donker hol is even wennen....
Gisteren zijn we om half 11 vertrokken uit Praia da Ouro. Onderweg even een lunchstop gemaakt in Huelva. Ik wilde daar graag heen omdat de Spaanse aardbeien die bij ons in de supermarkt liggen daar vandaan komen.
Maar geen aardbeienveld gezien! Wel eindeloos veel km's industrie. Een somber landschap met rokende schoorstenen en bolvormige opslagtanks. Het geheel deed erg futuristisch aan.
De eerste lunch op Spaanse bodem was voort
reffelijk! We hadden brochetta's besteld in de veronderstelling dat het broodjes zouden zijn. Maar het bleken spiezen (zie foto's). Ik had inktvis met gamba en Ed kip, Iberische ham en kaas.
Huelva is een leuk Spaans plaatsje, waar je geen toerist tegenkomt. Je lift mee op het Spaanse leven.
Om een uur of 3 kwamen we aan in Matalascanas. Een betondorp aan zee gelegen in een natuurreservaat. Een heel vreemde gewaarwording. Een enorm villadorp met heel veel geasfalteerde straatjes. Het gekke is dat je er dus NIEMAND tegenkomt. Een soort spookstad, waar iedereen plotseling is gevlucht. Het was dus erg lastig om Tamarindos te vinden omdat 1. Er weinig mensen op straat lopen en 2. we erachter kwamen dat Matalascanas geen straten heeft, maar onderverdeeld is in sectoren van a t/m z met perceelnummers.
Na een uur zoeken en vragen vonden we het dan eindelijk toch. Parkeren was een probleem omdat het hostal 150 mtr. van zee ligt en een paar honderd Spanjaarden hadden besloten om naar het strand te gaan.
Gelukkig wisten we onze Ibiza in een klein plekje te persen, redelijk dichtbij Tamarindos.
We hebben onze spullen neergezet in bovenstaande alinea omschreven hotelkamer, hebben onze strandspullen gepakt en zijn richting strand vertrokken.
Een schitterend breed km's lang strand. Het weer was heerlijk, zo'n 26 graden met een frisse wind. Het hele strand lag vol met Spanjaarden die hun eigen terrasjes hadden gebouwd met opklaptafels, stoeltjes, parasols en koelboxen vol eten en drinken. Wat dat betreft voel ik me hier wel thuis! (-
; alles draait om eten en drinken. Als afsluiting v.d. dag hebben we nog een uur boven aan het strand op het terras gezeten met een fabuleus uitzicht over de zee en het strand.
Het was al 21 uur toen we terugkwamen op de hotelkamer en we nog moesten eten. Maar dat is hier ook geen probleem. Onze kamer kijkt uit op een heel leuk tapasrestaurant, die ons met open armen ontving. We kregen de lekkerste dingen voorgezet, maar alles zo vet als bagger. (aardappelsalade met mayo en gamba, broodjes met gebakken zeewurmpjes?, garnalenkroketjes, loempia-achtig geval met ham en kaas.) Hmmm het was gisteren niet zo'n beste dag voor mijn dieet. Dus vandaag doe ik een balansdag en gaan we een paar uur lopen over het strand. U hoort nog van mij (-:
Gisteren zijn we om half 11 vertrokken uit Praia da Ouro. Onderweg even een lunchstop gemaakt in Huelva. Ik wilde daar graag heen omdat de Spaanse aardbeien die bij ons in de supermarkt liggen daar vandaan komen.
Maar geen aardbeienveld gezien! Wel eindeloos veel km's industrie. Een somber landschap met rokende schoorstenen en bolvormige opslagtanks. Het geheel deed erg futuristisch aan.
De eerste lunch op Spaanse bodem was voort
reffelijk! We hadden brochetta's besteld in de veronderstelling dat het broodjes zouden zijn. Maar het bleken spiezen (zie foto's). Ik had inktvis met gamba en Ed kip, Iberische ham en kaas.
Huelva is een leuk Spaans plaatsje, waar je geen toerist tegenkomt. Je lift mee op het Spaanse leven.
Om een uur of 3 kwamen we aan in Matalascanas. Een betondorp aan zee gelegen in een natuurreservaat. Een heel vreemde gewaarwording. Een enorm villadorp met heel veel geasfalteerde straatjes. Het gekke is dat je er dus NIEMAND tegenkomt. Een soort spookstad, waar iedereen plotseling is gevlucht. Het was dus erg lastig om Tamarindos te vinden omdat 1. Er weinig mensen op straat lopen en 2. we erachter kwamen dat Matalascanas geen straten heeft, maar onderverdeeld is in sectoren van a t/m z met perceelnummers.
Na een uur zoeken en vragen vonden we het dan eindelijk toch. Parkeren was een probleem omdat het hostal 150 mtr. van zee ligt en een paar honderd Spanjaarden hadden besloten om naar het strand te gaan.
Gelukkig wisten we onze Ibiza in een klein plekje te persen, redelijk dichtbij Tamarindos.
We hebben onze spullen neergezet in bovenstaande alinea omschreven hotelkamer, hebben onze strandspullen gepakt en zijn richting strand vertrokken.
Een schitterend breed km's lang strand. Het weer was heerlijk, zo'n 26 graden met een frisse wind. Het hele strand lag vol met Spanjaarden die hun eigen terrasjes hadden gebouwd met opklaptafels, stoeltjes, parasols en koelboxen vol eten en drinken. Wat dat betreft voel ik me hier wel thuis! (-
; alles draait om eten en drinken. Als afsluiting v.d. dag hebben we nog een uur boven aan het strand op het terras gezeten met een fabuleus uitzicht over de zee en het strand.
Het was al 21 uur toen we terugkwamen op de hotelkamer en we nog moesten eten. Maar dat is hier ook geen probleem. Onze kamer kijkt uit op een heel leuk tapasrestaurant, die ons met open armen ontving. We kregen de lekkerste dingen voorgezet, maar alles zo vet als bagger. (aardappelsalade met mayo en gamba, broodjes met gebakken zeewurmpjes?, garnalenkroketjes, loempia-achtig geval met ham en kaas.) Hmmm het was gisteren niet zo'n beste dag voor mijn dieet. Dus vandaag doe ik een balansdag en gaan we een paar uur lopen over het strand. U hoort nog van mij (-:
Hier in de Merenwijk somber, koud, lekker verwarming aan. Maar wel met een glaasje wijn! Veel plezier nog. Liefsssssssssss XX